Latona, postquam Apollinem et Dianam, Iovis filios, peperit, ex insula Delo fugere coacta est a Iunone, Iovis uxore. Nam regina deorum immortalium ei invidebat. Latona cum parvis filiis diu per Asiam erravit; denique in Lyciam pervenit, ubi longo et difficili itinere fessa, quietem sibi et aquam pueris quaerebat, quia ii vehementi solis calore fatigati siti cruciabantur. Forte dea locum palustrem videt et agricolas apud paludis ripas. Laeta cum filiis ad paludem accurrit sed, dum procumbit et aquam manibus captat, agricolae eam ab aqua removent et ingenti clamore atque contumeliosis verbis deam eiusque filios repellunt. Tum Latona divinitatem suam patefacit et irata exclamat: «Impii agricolae, infelici matri misericordiam non habuistis atque filiis meis aquam denegavistis; haec ignominia vobis dedecori semper erit: abhinc enim in huius paludis aquis ripisque vivetis!». Statimque, deae voluntate, omnes agricolae in ranas mutati sunt.
- Latino
- Maiorum Lingua A
- Versioni dai Libri di Esercizi
