Num igitur negabitur deformem Pyrrhi pacem caecus .ille Appius dicendi viribus
diremisse? aut non divina M. TulIi eloquentia et contra leges agrarias popularis fuit et Catilinae fregit audaciam et
supplicationes, qui maximus honor victoribus bello ducibus datur, in toga meruit? Nonne perterritos militum animos frequenter
a metu revocat oratio et tot pugnandi pericula ineuntibus laudem vita potiorem esse persuada? Neque vero me Lacedaemonii atque
Athenienses magià moverint quam populus Romanus, apud quem summa semper orationibus dignitas fuit. Equidem nec urbium
conditores reor aliter effecturo~ fuìsse ut vaga ìlla multitudo coiret in populos, nisi docta voce commota; nec legum
repertores sine summa vi orandi consecutos, ut se ipsi homines ad servitutern iuris astringerent. Quin ipsa vitae praecepta,
etiamsi natura sunt honesta, phìs tamen ad formandas mentes valent, quotiens pulchritudinem rerum claritas orationis ilIuminat.
Quare, etiamsi in utramque partem valent arma facundiae, non est tamen aequum id haberi maIum, quo bene uti licet.
- Latino
- Versioni di Marco Porcio Catone
- Quintiliano
