De Gallorum Religione

Haec fere(=queste notizie pressappoco) de Gallorum religione et de Druidibus, Gallorum sacerdotibus, a Caesare traduntur. Galli admodum dediti religionibus erant. Mercurius maxime a Galli colebatur: eum (compl.ogg.=lui, lo) enim artium inventorem, viarum atque itinerum ducem, marcaturarum patronum putabant. In civitatibus multa Mercurii simulacra erant. Apollinem quoque colebant, quia morbos depellit, Minervam, quia operum principia docet, Iovem, quia deorum imperium tenet, Martem, quia bella regit. Quoniam (=poiché) fere cotidianis proeliis Galli cum hostibus dimicabant, Marti praedam devovebant. Dis non solum animalia sed etiam homines immolabant. Sacrificia publica privataque Druides curabant. Apud Gallos in magno honore erat Druidum genus. Hi (Soog.=questi) certo anni tempore (=in un determinato periodo dell’anno) in finibus Carnutum, qui in media Gallia habitabant, in loco consecrato considebant et ius dicebant. Si (=se) inter privatos de hereditate, de dotibus, de finibus controversiae erant, Druides lites componebant, praemia poenasque constituebant. Homines qui (Nom.=che) eorum decretis sententiisque non parebant, impii ac scelerati existimabantur et sacrificiis arcebantur. Druides de animae immortalitate, de mundi ac terrarum magnitudine, de deorum vi ac potestate disputabant et iuventuti praecpta sacra traebant. Nam undique ex Gallia (=da ogni parte della Gallia) adolescentium multitudo ad Druides concurrebat et iuvenes mira cum diligentia sacerdotum disciplinam ediscebant.