Alexander, ubi nox fuit, Roxanem uxorem ceterosque amicos a cubiculo removit, ita facilius quiescére poterat. Ubi silentium sensit, exsurrexit et lumen exstinxit. Deinde, quadrupes, ostium, quod ad flumen Euphratem exitum habebat, aperuit, ac protinus processit et mox respexit. Vidit Roxanem uxorem et conquievit, at illa, ubi ad lectum venit, quoniam eum non invenit ostiumque patens vidit, per tenebras gemitum Alexandri quaesivit: itaque foras se praecipitavit et, postquam repente Alexandrum in terra conspexerat, eum amplexa est, postea flevit eumque adlevavit. Ille se in eam iniecit et vix dixit: «O Roxane, parvum fructum cum tibi tribuis, mihi immortalitatem adimis. Sed nemo ex te id audiet». Ita, uxoris auxilio, in cubiculum revertit.
- Latino
- Lingua Magistra 1
- Versioni dai Libri di Esercizi
