Il re Mida e le orecchie d'asino

Cum Pan, pastorum deus, Apollinem ad musicum certamen provocavisset, Midas, Phrygiae rex, certaminis arbiter electus est. Cum Midae Apollinis cantus displicuisset atque is victoriae praemium Pani attribuisset, Appollo ira ardens regis aures ita auxit easque villis albis implevit, ut asininae aures viderentur. Midas, suas aures aspiciens, primum stupuit, deinde erubuit ac desperanter flevit. Cum eas celare vellet, purpurea tiara eas velavit; sed olim famulus qui Midae capillos tondere solebat, cum regis aures vidisset, vix stuporem cohibuit. Midas famulo silentium imperavit, sed ille tantum desiderio narrandi rem exardebat, ut scrobem in terra foderit atque in eam regis secretum insussuraverit. Postea, cum fossam terra implevisset, ne secretum exiret, domum rediit. Sed ibi brevi tempore surgere coepit densa silva tremularum harundinum quae, vento motae, tenuem vocem edebant dicentem: ” Rex Midas asininas aures habet!”. Sic harundines perfidae Midae secretum protulerunt.