Cicada noctuae acerbum convicium exprimebat; nam noctua cibum in tenebris quaerit et in cavo ramo somnum interdiu capit. Noctua rogabat: «Cicada, tace!», sed bestiola valide sine mora clamabat. Rursus noctua ira accendebatur; nullum noctua habebat auxilium et verba eius contemnebantur; itaque garrulae cicadae fallaciam instituebat: «Cicada, canis et ego non dormio; vere magnà peritià canis ut Phoebus citharam sonat; sed Minerva nuper mihi donabat divinum nectar; veni, unà bibemus». Cicada arebat siti et cupide advolabat. Noctua cavum obsaepiebat, cicadam exagitabat et tandem leto dabat. Sic cicada viva noctuae silentium negabat, nunc tribuebat mortua.
- Latino
- Lingua Magistra 1
- Versioni dai Libri di Esercizi
