Libro 1, vv. 124-156 - Studentville

Libro 1, vv. 124-156

Interea magno misceri murmure pontum

emissamque hiemem sensit Neptunus et imis
stagna refusa vadis, graviter commotus, et alto
prospiciens summa

placidum caput extulit unda.
disiectam Aeneae toto videt aequore classem,
fluctibus oppressos Troas caelique ruina;

nec latuere doli fratrem Iunonis et irae.
Eurum ad se Zephyrumque vocat, dehinc talia fatur:
‘Tantane vos generis

tenuit fiducia estri?
iam caelum terramque meo sine numine, venti,
miscere et tantas audetis tollere moles?
quos

ego -bsed motos praestat componere fluctus.
post mihi non simili poena commissa luetis.
maturate fugam regique haec

dicite vestro:
non illi imperium pelagi saevumque tridentem,
sed mihi sorte datum. tenet ille immania saxa,
vestras,

Eure, domos; illa se iactet in aula
Aeolus et clauso ventorum carcere regnet.’
Sic ait, et dicto citius tumida aequora

placat
collectasque fugat nubes solemque reducit.
Cymothoe simul et Triton adnixus acuto
detrudunt navis scopulo;

levat ipse tridenti
et vastas aperit Syrtis et temperat aequor
atque rotis summas levibus perlabitur undas.
ac

veluti magno in populo cum saepe coorta est
seditio saevitque animis ignobile vulgus
iamque faces et saxa volant, furor

arma ministrat;
tum, pietate gravem ac meritis si forte virum quem
conspexere, silent arrectisque auribus astant;

ille regit dictis animos et pectora mulcet:
sic cunctus pelagi cecidit fragor, aequora postquam
prospiciens genitor

caeloque invectus aperto
flectit equos curruque volans dat lora secundo.

  • Latino
  • Eneide
  • Virgilio

Ti potrebbe interessare

Link copiato negli appunti