At pius Aeneas per noctem plurima volvens,
ut primum lux alma data est, exire
locosque
explorare novos, quas vento accesserit oras,
qui teneant nam inculta videt, hominesne feraene,
quaerere
constituit sociisque exacta referre.
classem in convexo nemorum sub rupe cavata
arboribus clausam circum atque
horrentibus umbris
occulit; ipse uno graditur comitatus Achate
bina manu lato crispans hastilia ferro.
cui mater
media sese tulit obvia silva
virginis os habitumque gerens et virginis arma
Spartanae, vel qualis equos Threissa
fatigat
Harpalyce volucremque fuga praevertitur Hebrum.
namque umeris de more habilem suspenderat arcum
venatrix
dederatque comam diffundere ventis,
nuda genu nodoque sinus collecta fluentis.
ac prior ‘heus,’ inquit,
‘iuvenes, monstrate, mearum
vidistis si quam hic errantem forte sororum
succinctam pharetra et maculosae tegmine
lyncis,
aut spumantis apri cursum clamore prementem.’
Sic Venus et Veneris contra sic filius orsus:
‘nulla
tuarum audita mihi neque visa sororum,
o quam te memorem, virgo? namque haud tibi vultus
mortalis, nec vox hominem sonat;
o, dea certe
an Phoebi soror? an Nympharum sanguinis una?,
sis felix nostrumque leves, quaecumque, laborem
et quo sub
caelo tandem, quibus orbis in oris
iactemur doceas: ignari hominumque locorumque
erramus vento huc vastis et fluctibus
acti.
multa tibi ante aras nostra cadet hostia dextra.’
Tum Venus: ‘haud equidem tali me dignor honore;
virginibus Tyriis mos est gestare pharetram
purpureoque alte suras vincire coturno.
Punica regna vides, Tyrios et
Agenoris urbem;
sed fines Libyci, genus intractabile bello.
- Latino
- Eneide
- Virgilio
