Versione tradotta del De Rerum Natura: versi 1-61 del Libro 1
Suave, mari magno turbantibus aequora ventis
e terra magnum alterius spectare laborem;
non
quia vexari quemquamst iucunda voluptas,
sed quibus ipse malis careas quia cernere suavest.
suave etiam belli certamina
magna tueri
per campos instructa tua sine parte pericli;
sed nihil dulcius est,
bene quam munita tenere
edita doctrina sapientum templa serena,
despicere unde queas alios passimque videre
errare
atque viam palantis quaerere vitae,
certare ingenio, contendere nobilitate,
noctes
atque dies niti praestante labore
ad summas emergere opes rerumque potiri.
o miseras hominum mentes, o pectora caeca!
qualibus in tenebris vitae quantisque periclis
degitur hoc aevi quod cumquest! nonne
videre
nihil aliud sibi naturam latrare, nisi ut qui
corpore seiunctus dolor absit, mente fruatur
iucundo sensu cura
semota metuque?
ergo corpoream ad naturam pauca videmus
esse opus omnino: quae demant
cumque dolorem,
delicias quoque uti multas substernere possint
gratius inter dum, neque natura ipsa requirit,
si non
aurea sunt iuvenum simulacra per aedes
lampadas igniferas manibus retinentia dextris,
lumina nocturnis epulis ut suppeditentur,
nec domus argento fulget auroque renidet
nec citharae reboant laqueata
aurataque templa,
cum tamen inter se prostrati in gramine molli
propter aquae rivum sub ramis arboris altae
non magnis opibus iucunde corpora curant,
praesertim cum tempestas adridet et anni
tempora
conspergunt viridantis floribus herbas.
nec calidae citius decedunt corpore febres,
textilibus si in picturis ostroque
rubenti
iacteris, quam si in plebeia veste cubandum est.
quapropter quoniam nihil
nostro in corpore gazae
proficiunt neque nobilitas nec gloria regni,
quod super est, animo quoque nil prodesse
putandum;
si non forte tuas legiones per loca campi
fervere cum videas belli
simulacra cientis,
subsidiis magnis et opum vi constabilitas,
ornatas armis stlattas pariterque animatas,
his tibi tum
rebus timefactae religiones
effugiunt animo pavidae mortisque timores
tum vacuum pectus
lincunt curaque solutum.
quod si ridicula haec ludibriaque esse videmus,
re veraque metus hominum curaeque
sequaces
nec metuunt sonitus armorum nec fera tela
audacterque inter reges rerumque potentis
versantur neque fulgorem reverentur ab auro
nec clarum vestis splendorem purpureai,
quid dubitas quin omnis sit
haec rationis potestas,
omnis cum in tenebris praesertim vita laboret?
nam vel uti pueri trepidant atque omnia caecis
in tenebris metuunt, sic nos in luce timemus
inter dum, nihilo quae sunt metuenda magis
quam
quae pueri in tenebris pavitant finguntque futura.
hunc igitur terrorem animi tenebrasque necessest
non radii
solis neque lucida tela diei
discutiant, sed naturae species ratioque.
- Latino
- De rerum natura
- Lucrezio
