Alexandro in tabernaculum relato, medici lignum sagittae infixae corpori abscidunt, ne spiculum moveretur. Corpore deinde nudato, animadvertunt hamos inesse telo nec aliter id posse extrahi, nisi vulnus augendo. Ceterum medici verebantur ne effluvium sanguinis efficerent corpus secando, quia ingens telum in viscera penetraverat. Critobulus, inter medicos artis eximiae, sed territus in tanto periculo, metuebat ne infelix exitus sectionis in ipsius caput recideret. Lacrimantem eum ac metuentem et sollicitudine quasi exanguem rex conspexerat: «Quid expectas? – inquit – Cur quamprimum hoc dolore me moriturum non liberas? An times ne reus sis, cum insanabile vulnus acceperim?» Tum Critobulus, vel finito vel dissimulato metu, regem hortabatur ut se continendum praeberet dum spiculum evelleret. Rex sine motu praebuit corpus. Igitur patefacto latius vulnere et spiculo evulso, ingens vis sanguinis manare coepit et rex animo linquitur. Cumque profluvium medicamentis frustra inhiberent, oritur clamor et ploratus amicorum regem expirasse credentium. Tandem constitit sanguis et paulatim rex animum recepit et circumstantes coepit agnoscere.
- Latino
- Lingua Viva 2
- Versioni dai Libri di Esercizi
