a] L’età dell’oro: Dei Saturni temporibus homines vitam beatam agebant sine laboribus ac periculis, sine morbis doloribusque, sine mortis timore; neque divites et pauperes, neque potentes et humiles neque domini et servi erant, sed omnes omnium bonorum participes erant. Itaque haec felix aetas «aetas aurea» appellata est. Tum homines neque tempestatum imbriumque vi neque marium fluminumque violentia neque fulgorum tonitruorumque terrore opprimebantur, sed caelum semper mite et salubre erat, quia ver perenne erat. Terra inarata magnam frugum copiam ferebat, arbores sponte dulcia poma praebebant, viridia prata omni tempore multitudine flagrantium florum erant ornata. Inter animalia nullae erant inimicitiae: mites agni voracium luporum insidias non timebant, immanes leones cum timidis cervis cibum communicabant. Pariter homines, ab omni cura liberi, concordes in pace vivebant: nondum atrocia scelera, nondum arma exitialia, nondum acria bella mortalium mentes animosque terrebant.
b] I primordi selvatici dell’umanità: Prisci homines sine legibus, sine imperio, sine sedibus certis vitam duram et agrestem ducebant. Per silvas camposque errabant et saepe vel ferarum vi vel frigorum asperitate oppressi peribant. Famem explebant vel carnibus crudis – nondum enim ignem cognoscebant – vel bacis silvestribus vel duris glandibus arborum; aquis fluviorum fontiumque sitim sedabant. In taetris cavernis montium aut in angustis casis apud loca palustria receptacûlum adversus tempestates atque beluas inveniebant. Nec horridas comas hirtasque barbas curabant nec squalida corpora veste protegebant; eorum vultus truces et minaces animos feroces crudelesque ostendebant.
- Latino
- Maiorum Lingua A
- Versioni dai Libri di Esercizi
