Fortuna, ut antiqui dicunt, caeca est. Nam magna cum incostantia divitias aut inopiam, gloriam aut ignominiam, bona aut mala viris distribuit. Itaque hominum vitae diversae sunt, sed semper fortunae arbitrio obnoxiae. Vita Croesi, Lydorum rex, clarum incostantiae fortunae exemplum fuit. Nullum bonum Croeso deerat, quia is admodum opulentus erat atque eius regnum magnum floridumque erat, tamen victus a Persis et regnum et divitias amisit. Non solum reges et tyranni, sed etiam multi privati cives, cum magnas divitias possident, semper animos anxios habent et saepe vitam miseram agunt, quia divitias amittere nolunt et saeva fortunae tela timent. Sed vera bona non in decretis fortunae stant, ed in animo nostro sunt. Itaque viri sapientes fortunam neque invocant neque timent, sed animos serenum servant et viam beatam agunt.
- Latino
- Maiorum Lingua A
- Versioni dai Libri di Esercizi
