Lupus macie confectus cani perpasto occurrit. Hunc ille dicit: “Quomodo ego, qui te fortior sum, fame pereo, tu autem nites?”. Canis, proximam domum ei ostendens, simpliciter respondit: “Illam domum custodio et huius officii causa dominus ossa et carnem mihi de mensa sua iactat. Tibi quoque dominus meus haec dabit, si illi idem officium praestabis. Sic domi securus vives nec iam in silvis vitam asperam trahes, nives imbresque ferens. Veni ergo mecum, ad dominum meum te ducam!”. Lupus, laetus, canem sequitur sed, dum procedunt, aspicit canis collum catena attritum. Tum canem interrogat: “Quae est horum vulnerum causa, amice?”. Respondet ille: “Nihil est! Servi me interdiu alligant quia acrior sum”. Tum lupus exclamat: “Non iam tibi invideo, canis! Ista mihi non placent. Ventris causa libertatem meam amittere nolo!”. Sic, libertatem catenae anteponens, lupus ad asperam in silvis vitam redit.
- Latino
- Maiorum Lingua B
- Versioni dai Libri di Esercizi
