La punizione di Tito Manlio

Bello Latino, consulum iussu, milites contra hostes extra ordinem pugnare non poterant. T. Manlius, consulis filius, adulescens eximiae virtutis, cum comitibus castris excessit ut omnia loca circum exploraret. Cum iuvenis ad hostium castra appropinquavisset et a praefecto equitum agnitus esset, ad singulare certamen ab eo lacessitus est. Manlius, edicti consulum immemor, condicionem accepit, quia dedecus erat pugnam detrectare. Itaque Romanus cum hoste certavit et eum interfecit. Cum adulescens victor ad castra remeavisset cum comitibus, pater contionem militum advocavit et coram exercitu: «Tu quidem» inquit, «T. Manli, cum consulum edicto non obtemperaveris, poenam peccati morte lues. Triste exemplum sed in posterum salubre iuventuti erit». Mox lictor consulis nutu adulescentem securi percussit.