Ranae aliquando magno clamore a patre deorum regem petiverunt. Deorum rex in aquam truncum immisit: “Ecce – dixit – regem aptum vobis habebitis; trunco parebitis”. Ranae ob timorem diu sub aqua latuerunt; tandem e limo emerserunt et regem viderunt; paulatim ad truncum accesserunt et veram regis naturam cognoverunt. Tum lignum contumeliis inquinaverunt atque novum rege postulaverunt. Statim deorum pater demisit serpentem qui multas ranas devoravit et durum regnum exercuit. Paucis horis stultae ranae veritatem invenerunt: non licet contemnere quod di nobis donaverunt.
- Latino
- Lingua Viva 1
- Versioni dai Libri di Esercizi
