veteres poetae mira scripserunt de felici aetate aurea super terris.Tum nondum diversa anni tempora erant, sed aestas mitis ac perennis omnia animatia delectabat.Homines tempestatum vim, hiemmis rigorem atque iovis fulminaadhuc ignorabant.Arbores semper praeditae erantfrondibus, prata virentia variis floribus semper exornata erant.Amnes lactis et mellis omnes terras interfluebant, et in agris segetes fecundae et uberes ultro copiosas fruges effundebat, neque agricolae herbas messi inimicas exstirpare debebant. Inter animatia inimicitiae non erant, neque greges aut armenta luporum latronumque insidias timebant. Nondum orbis terrarum atrocibus sceleribus deformis erat, nec terras caedium cruore perfusae. Homines in pace perenni vitam degebant, vacui curis et laboribus, immunes cupiditatibus et timoribus. Saepe etiam di, beatas sedes relinquentes, terras silvasque peragrabant; nonnumquam etiam hominum colloquia aut taedas iugales cum mortalibus haud fastidiebant.
- Latino
- Versioni di Marco Porcio Catone
- Versioni dai Libri di Esercizi
