At regina nova pugnae conterrita sorte
flebat et ardentem generum moritura
tenebat: 55
‘Turne, per has ego te lacrimas, per si quis Amatae
tangit honos animum: spes tu nunc una, senectae
tu requies miserae, decus imperiumque Latini
te penes, in te omnis domus inclinata recumbit.
unum oro: desiste
manum committere Teucris. 60
qui te cumque manent isto certamine casus
et me, Turne, manent; simul haec invisa relinquam
lumina nec generum Aenean captiva videbo.’
accepit vocem lacrimis Lavinia matris
flagrantis perfusa genas, cui
plurimus ignem 65
subiecit rubor et calefacta per ora cucurrit.
Indum sanguineo veluti violaverit ostro
si quis
ebur, aut mixta rubent ubi lilia multa
alba rosa, talis virgo dabat ore colores.
illum turbat amor figitque in virgine
vultus; 70
ardet in arma magis paucisque adfatur Amatam:
‘ne, quaeso, ne me lacrimis neve omine tanto
prosequere
in duri certamina Martis euntem,
o mater; neque enim Turno mora libera mortis.
nuntius haec, Idmon, Phrygio mea dicta
tyranno 75
haud placitura refer. cum primum crastina caelo
puniceis invecta rotis Aurora rubebit,
non Teucros agat
in Rutulos, Teucrum arma quiescant
et Rutuli; nostro dirimamus sanguine bellum,
illo quaeratur coniunx Lavinia
campo.’ 80
- Latino
- Eneide
- Virgilio
