Cervus nemorosis excitatus latibulis, ut venatorum effugeret instantem necem, caeco timore
proximam villam petit, ut opportuno se bovili condidit. Hic bos latenti ‘Quidnam voluisti tibi, infelix, ultro qui ad
necem cucurreris? At ille supplex ‘Vos modo, inquit ‘parcite: occasione rursus erumpam data’. spatium diei noctis
excipiunt vices; frondem bubulcus adfert, nil adeo videt: eunt subinde et redeunt omnes rustici, nemo animadvertit: transit
etiam vilicus, nec ille quicquam sentit. tum gaudens ferus bubus quietis agere coepit gratias, hospitium adverso quod
praestiterint tempore. Respondit unus ‘Salvum te cupimus quidem, sed, ille qui oculos centum habet si venerit, magno in
periclo vita vertetur tua’. haec inter ipse dominus a cena redit; et, quia corruptos viderat nuper boves, accedit ad
praesaepe: ‘Cur frondis parum est? Stramenta desunt. tollere haec aranea quantum est laboris?’ dum scrutatur singula,
cervi quoque alta conspicatur cornua; quem convocata iubet occidi familia, praedamque tollit. Haec significat fabula dominum
videre plurimum in rebus suis.
- Latino
- Le Fabulae di Gaio Giulio Fedro
- Fedro
