Quo loco non mihi praetermittenda videtur praeclari
imperatoris egregia ac singularis diligentia. Nam scitote oppidum esse in Sicilia nullum ex iis oppidis in quibus consistere
praetores et conventum agere soleant, quo in oppido non isti ex aliqua familia non ignobili delecta ad libidinem mulier esset.
Itaque non nullae ex eo numero in convivium adhibebantur palam; si quae castiores erant, ad tempus veniebant, lucem
conventumque vitabant. Erant autem convivia non illo silentio populi Romani praetorum atque imperatorum, neque eo pudore qui in
magistratuum conviviis versari soleat, sed cum maximo clamore atque convicio; non numquam etiam res ad pugnam atque ad manus
vocabatur. Iste enim praetor severus ac diligens, qui populi Romani legibus numquam paruisset, illis legibus quae in poculis
ponebantur diligenter obtemperabat. Itaque erant exitus eius modi ut alius inter manus e convivio tamquam e proelio auferretur,
alius tamquam occisus relinqueretur, plerique ut fusi sine mente ac sine ullo sensu iacerent,–ut quivis, cum aspexisset, non
se praetoris convivium, sed Cannensem pugnam nequitiae videre arbitraretur.
- Latino
- Verrinae di Marco Tullio Cicerone
- Cicerone
