Quis deus, o Musae, tam saeva incendia
Teucris
avertit? tantos ratibus quis depulit ignis?
dicite: prisca fides facto, sed fama perennis.
tempore quo
primum Phrygia formabat in Ida 80
Aeneas classem et pelagi petere alta parabat,
ipsa deum fertur genetrix Berecyntia
magnum
vocibus his adfata Iovem: ‘da, nate, petenti,
quod tua cara parens domito te poscit Olympo.
pinea silva
mihi multos dilecta per annos, 85
lucus in arce fuit summa, quo sacra ferebant,
nigranti picea trabibusque obscurus
acernis.
has ego Dardanio iuveni, cum classis egeret,
laeta dedi; nunc sollicitam timor anxius angit.
solve metus
atque hoc precibus sine posse parentem, 90
ne cursu quassatae ullo neu turbine venti
vincantur: prosit nostris in
montibus ortas.’
filius huic contra, torquet qui sidera mundi:
‘o genetrix, quo fata vocas? aut quid petis istis?
mortaline manu factae immortale carinae 95
fas habeant? certusque incerta pericula lustret
Aeneas? cui tanta deo
permissa potestas?
immo, ubi defunctae finem portusque tenebunt
Ausonios olim, quaecumque evaserit undis
Dardaniumque ducem Laurentia vexerit arva, 9.100
mortalem eripiam formam magnique iubebo
aequoris esse deas, qualis
Nereia Doto
et Galatea secant spumantem pectore pontum.’
dixerat idque ratum Stygii per flumina fratris,
per
pice torrentis atraque voragine ripas 105
adnuit, et totum nutu tremefecit Olympum.
Ergo aderat promissa dies et tempora
Parcae
debita complerant, cum Turni iniuria Matrem
admonuit ratibus sacris depellere taedas.
hic primum nova lux
oculis offulsit et ingens 110
visus ab Aurora caelum transcurrere nimbus
Idaeique chori; tum vox horrenda per auras
excidit et Troum Rutulorumque agmina complet:
‘ne trepidate meas, Teucri, defendere navis
neve armate manus;
maria ante exurere Turno 115
quam sacras dabitur pinus. vos ite solutae,
ite deae pelagi; genetrix iubet.’ et sua
quaeque
continuo puppes abrumpunt vincula ripis
delphinumque modo demersis aequora rostris
ima petunt. hinc
virgineae, mirabile monstrum, 120
[quot prius aeratae steterant ad litora prorae]
reddunt se totidem facies pontoque
feruntur.
Obstipuere animis Rutuli, conterritus ipse
turbatis Messapus equis, cunctatur et amnis
rauca sonans
revocatque pedem Tiberinus ab alto.
- Latino
- Eneide
- Virgilio
