Versione tradotta Ode 2, 14 di Orazio
Eheu fugaces, Postume, Postume,
labuntur anni nec pietas moram
rugis et instanti senectae
adferet indomitaeque morti,
non, si trecenis quotquot eunt dies,
amice, places inlacrimabilem
Plutona tauris, qui ter amplum
Geryonen Tityonque tristi
compescit unda, scilicet omnibus
quicumque
terrae munere uescimur
enauiganda, siue reges
siue inopes erimus coloni.
Frustra cruento Marte
carebimus
fractisque rauci fluctibus Hadriae,
frustra per autumnos nocentem
corporibus metuemus
Austrum:
uisendus ater flumine languido
Cocytos errans et Danai genus
infame damnatusque longi
Sisyphus Aeolides laboris.
Linquenda tellus et domus et placens
uxor, neque harum quas colis arborum
te
praeter inuisas cupressos
ulla breuem dominum sequetur;
absumet heres Caecuba dignior
seruata centum
clauibus et mero
tinguet pauimentum superbo,
pontificum potiore cenis.
- Latino
- Carmina di Gaio Valerio Catullo
- Orazio
