Un console deve morire sul campo di battaglia

Cn. Lentulus tribunus militum cum praetervehens equo sedentem in saxo cruore oppletum consulem vidisset, «L. Aemili – dixit, – quem unum insontem culpae cladis hodiernae dei respicere debent, cape hunc equum, dum et tibi virium aliquid superest et comes ego te tollere possum ac protegere. Ne funestam hanc pugnam morte consulis feceris: etiam sine hoc lacrimarum satis luctusque est». Ad ea consul: «Tu quidem, Cn. Corneli, macte virtute esto, sed cave frustra miserando exiguum tempus e manibus hostium evadendi absumas. Discede, hortare publice patribus ut urbem Romam muniant ac, priusquam hostis victor adveniat, praesidiis firment; privatim nuntia Q. Fabio L. Aemilium praeceptorum eius memorem et vixisse adhuc et mori. Me in hac strage militum meorum patere expirare!» Haec eos agentes prius turba fugientium civium, deinde hostes
oppressere: consulem ignorantes quis esset obruerunt telis, Lentulum inter tumultum abripuit equus.