“Ea res prorsus tam admirabilis maximos populi clamores excitavit; arcessivit Caesar Androclum quaesivitque causam cur illi atrocissimus leo uni parsisset. Ibi Androclus rem mirificam narrat atque admirandam.
«Cum provinciam, inquit (= disse), Africam proconsulari imperi o meus dominus obtineret, ego ibi iniquis eius et cotidianis verberibus ad fugam sum coactus et, […] specum quandam nactus remotam latebrosamque in eam me penetro et recondo. Neque multo post ad eandem specum venit hic leo debili uno et cruento pede, gemitus edens et murrnura, dolorem cruciatumque vulneris commiserantia. Sed postquam introgressus, leo [ … ] mitis et mansues accessit et sublatum pedem ostendere mihi et porgere quasi opis petendae gratia (= per chiedere aiuto) visus est. Ibi ego stirpem ingentem, vestigio pedis eius haerentem, revelli conceptamque saniem vulnere intimo expressi accurantiusque sine magna iam forrnidine siccavi penitus ac detersi cruorem. Ille tunc mea opera et medela levatus, pede in manibus meis posito, recubuit et quievit, atque ex eo die triennium totum ego etleo in eadem specu eodemque victu viximus.»”
- Latino
- Noctes Atticae di Aulo Gellio
- Gellio
