Desinamus, quod voluimus, velle: ego certe i senex ne eadem velim, quae puer volui. In hoc eunt dies, in hoc
noctes, hoc opus meum est, hae tatio, ,imponere veteribus malis finem: id ago, u instar totius vitae dies sit. Nec mehercules
tamqu timum rapio, sed sic illum aspicio, tamquam es ultimus possit. Hoc animo tibi hanc epistulam tamquam me cum maxime
scribentem mors evo~ sit: paratus exire sum et ideo fruar vita, quia diu futurum hoc sit, non nirnis pendeo. Ante se tem
curavi, ut bene viverem, in senectute, ut moriar: bene autem mori est Iibenter mori. Di ram, ne quid umquam invitus facias:
quicquid se futurum est repugnanti, id volenti necessita est. Ita dico: qui imperia libens excipit, partem bissimam servitutis
effugit, facere quod nolit. qui iussus aliquid facit, miser est, sed qui ii facit. Itaque sic animum componamus, ut qui res
exiget, id velimus et in primis ut finem nos ne tristitia cogitemus. Ante ad mortem quam tam praeparandi sumus. Satis instructa
vita es nos in instrumenta eius avidi sumus; deesse a nobis videtur et semper videbitur: ut satis vixer neC anni nec dies
faciunt, sed animus. Vixi, carissime, quantum satis erat: mortem plenu pecto.
- Latino
- Versioni di Marco Porcio Catone
- Seneca
