Eroismo di tre Fabii

Diu inter Veientes Romanosque acriter pugnabatur. Inter prìmores genus Fabium exemplo civibus erat. Ex his Q. Fabium, qui ante tertium annum ( = “due anni prima” consul fuerat, prìncipem in confertos Veientes euntem ferox Tuscus gladio per pectus transfigit. Telo extracto praeceps Fabius propter vulnus abiit. Sensit Romana acies unìus viri casum cedebatque loco, cum M. Fabius consul transiluit iacentis fratrìs corpus obiectaque parma “Num hoc iuravistis, ” inquit, “milites, vos in castra inhonestà fuga redituros esse? Adeo ignavissimos hostes magis timetis quam lovem Martemqueper quos iuravistis? At ego aut vietar redibo autprope te hic, Q. Fabi, dimicans cadam. ” Consuli M. Fabio tum dixit Caeso ( = “Cesene”, nom. sing.) Fabius, frater eius prìorìsque anni consul: “Verbisne istis credis, frater, te impetraturum esse ut milites proelium renóvent? Di impetrabunt per quos iuravère. Et nos, ut Fabio nomine est dignum, virtute potius quam verbis militum animum accendamus”. Sic in prìmum ( = “in prima linea” infensis hastis provòlant duo Fabii, totamque moverunt secum aciem.