La cicala e la formica

Clara est formica industria sua, cicada autem ( sott clara est ) vita otiosa et nimia imprudentia. Aestate summa ( nel cuore dell’estate, abl. ) – sic narrat fabella – cicada beate cantat, operas vitat et consumit escas quas ( che, le quali, acc. ) florida natua sponte ( spontaneamente, avv. ) silvarum beluis praebet. sedula formica autem magnam micarum copiam per rimas terrae trahit et in latebram suam congerit; frustra formica cicadam eius ( sua, cioè della cicala ) stultitia reprehendit et industria sua a cicada deriditur. sed postea bruma procellas inducit, terram herbasque siccat; assiduae pluviae beluas prohibent e latebris evadere. stulta cicada in latebra sua escam non habet et inedia laborat; formicae autem magna micarum copia est et imprudentia cicadae a formica merito ( a buon diritto, avv ) luditur.