La colomba e la formica

Prope rivi ripam columba albas pennas lavabat,cum fortein rivo parvam formicam videt. Aqua rapida est,ripae quoque altae sunt:iam bestiola undarum copia est obruta. Tunc multis lacrimis avem timide orat:”alba colomba auxilium tuum mihi da!”. Tunc colomba herbam villico secat et besticolae dat. Illa in undis statim enatat et:”Amicam servavisti,inquit,parva sum ,sed non ingrata!”et ripae altas erbas mox petit. Venator autem, dum aquam haurit , columbam in ripa videt et putat iam praedam suam. Itaque sine mora sagittam capit,sed formica,grata,venatoris pedes mordet. Venator dolre gemitum emittit, sagitta in terram cadit . avis , venatoris gemitu, periculum sentit et ad silvam statim avolat,libera formicae opera