Corvus, cum caseum suavis odoris et saporis de fenestra rapuisset in procerae arboris ramo consederat ut praedam suam placide comederet. Eum cum vidisset vulpes et caseum sibi eripere optaret, ad arborem accessit et verbis blandis sic dixit, ut corvus os aperiret et caseum dimitteret: «Nulla avis,corve, te pulchrior est nec tecum pulchritudine certare potest. Nitor pennarum tuarum splendorem ceterarum volucrum superat. Si vocis tuae suavitas similis venustati pennarum est, longe ceteras aves superas».Cum vulpis fallacibus verbis credidisset, stultus corvus os aperuit ut ei ostenderet quae esset vox sua, sed caseum de ore demisit. Hunc callida vulpes statim rapuit et avidis dentibus devoravit . Tunc corvus, cum dolum eius et stultitiam suam animadvertisset, frustra ingemuit.
- Latino
- Versioni di Marco Porcio Catone
- Anonimi
