Talis igitur inter viros amicitia tantas oportunitates habet, quantas vix queo dicere. Principio qui potest esse vita
«vitalis», ut ait Ennius, quae non in amici mutua benivolentia conquiescit? Quid dulcius quam habere, quicum omnia audeas sic
loqui ut tecum? Qui esset tantus fructus in prosperis rebus, nisi haberes, qui illis aeque ac tu ipse gauderet ? Adversas vero
ferre difficile esset sine eo, qui illas gravius etiam quam tu ferret. Denique ceterae res, quae expetuntur, oportunae sunt
singulae rebus fere singulis, divitiae, ut utare, opes, ut colare, honores, ut laudere, voluptates, ut gaudeas, valetudo, ut
dolore careas et muneribus fungare corporis ; amicitia res plurimas continer ; quoquo te verteris, praesto est, nullo loco
excluditur, numquam intempestiva, numquam moletsa est ; itaque non aqua, non igni, ut aiunt, locis pluribus utimur quam
amicitia. Neque ego nunc de vulgari aut de mediocri, quae tamen ipsa et delectat et prodest, sed de vera et perfecta loquor,
qualis eorum, qui pauci nominantur, fuit. Nam et secundas res splendidiores facit amicitia et adversas patiens communicansque
leviores.
- Latino
- Versioni di Marco Porcio Catone
- Cicerone