Hannibal, postquam est nuntiatuin milites regios in vestibulo esse, postico, quod devium maxime atque occultissimi exitus
erat, fugere conatus, ut id quoque occursu militum obsaeptum sensit et omnia circa clausa custodiis dispositis esse venenum,
quod multo ante praeparatum ad tales habebat casus, poposcit. “Liberemus”, inquit, “diuturna cura populum Romanum, quando
mortem senis exspectare longuin censent. Nec magnain nec memorabilem ex inermi proditoque Flamininus victoriam feret. Mores
quidem populi Romani quantum mutaverint, vel hic dies argumento erit. Horum patres Pyrrho regi, hosti armato, exercitum in
Italia habenti, ut a veneno caveret praedixerunt: hi legatum consularem, qui auctor esset Prusiae per scelus occidendi
hospitis, miserunt”. Exsecratus deinde in caput regnuinque Prusiae, et hospitales deos violatae ab eo fidei testes invocans,
poculum exhausit. Hic vitae exitus fuit Hannibalis.
- Latino
- Versioni di Marco Porcio Catone
- Livio
