Intermissa, Venus, diu
rursus bella moues? Parce precor, precor.
Non sum qualis
eram bonae
sub regno Cinarae. Desine, dulcium
mater saeua Cupidinum,
circa lustra decem flectere mollibus
iam durum imperiis: abi,
quo blandae iuuenum te reuocant preces.
Tempestiuius in domum
Pauli
purpureis ales oloribus
comissabere Maximi,
si torrere iecur quaeris idoneum;
namque et nobilis et decens
et pro sollicitis non tacitus reis
et centum puer artium
late signa feret militiae tuae,
et,
quandoque potentior
largi muneribus riserit aemuli,
Albanos prope te lacus
ponet marmoream sub trabe
citrea.
Illic plurima naribus
duces tura, lyraque et Berecyntia
delectabere tibia
mixtis carminibus
non sine fistula;
illic bis pueri die
numen cum teneris uirginibus tuum
laudantes pede candido
in
morem Salium ter quatient humum.
Me nec femina nec puer
iam nec spes animi credula mutui
nec certare
iuuat mero
nec uincire nouis tempora floribus.
Sed cur heu, Ligurine, cur
manat rara meas lacrima per genas?
Cur facunda parum decoro
inter uerba cadit lingua silentio?
Nocturnis ego somniis
iam captum
teneo, iam uolucrem sequor
te per gramina Martii
campi, te per aquas, dure, uolubilis.
- Latino
- Carmina di Gaio Valerio Catullo
- Orazio
