Cogitat deus inquiunt adsidue beatum esse se; habet enim nihil aliud quod agitet in
mente. Comprehende igitur animo et propone ante oculos deum nihil aliud in omni aeternitate nisi mihi pulchre est et ego
beatus sum cogitantem! At etiam de sanctitate, de pietate adversus deos libros scripsit Epicurus. Quid est autem cur deos ab
hominibus colendos dicas, cum dei non modo homines non colant, sed omnino nihil curent, nihil agant? At est eorum eximia
quaedam praestansque natura, ut ea debeat ipsa per se ad se colendam elicere sapientem. An quicquam eximium potest esse in ea
natura quae, sua voluptate laetans, nihil nec actura sit umquam neque agat neque egerit? Quae porro pietas ei debetur a quo
nihil acceperis, aut quid omnino, cuius nullum meritum sit, ei deberi potest? Sanctitas est scientia colendorum deorum: qui
quam ob rem colendi sint non intellego, nullo nec accepto ab his nec sperato bono. Quid est autem quod deos veneremur propter
admirationem eius naturae in qua egregium nihil videmus? Nam superstitione, quod gloriari soletis, facile est liberare, cum
sustuleris omnem vim deorum. Vestrae sententiae omnium non modo superstitionem tollunt, in qua inest timor inanis deorum, sed
etiam religionem, quae deorum cultu pio continetur. Quid, i qui dixerunt totam de dis inmortalibus opinionem fictam esse ab
hominibus sapientibus rei publicae causa, nonne omnem religionem funditus sustulerunt?
- Latino
- Versioni di Marco Porcio Catone
- Cicerone
