“Cum provinciam
inquit Africam proconsulari imperio meus dominus obtineret, ego ibi iniquis eius et cotidianis verberibus ad fugam sum coactus
et in camporum et arenarum solitudines concessi. Tum, sole medio rabido et flagranti, specum quandam nanctus remotam
latebrosamque, in eam me penetro et recondo. Neque multo post ad eandem specum venit hic leo debili uno et cruento pede,
gemitus edens et murmura dolorem cruciatumque vulneris commiserantia. Postquam introgressus leo, uti re ipsa apparuit, in
habitaculum illud suum, videt me procul delitescentem, mitis et mansues accessit et sublatum pedem ostendere mihi et porrigere
quasi opis petendae gratia visus est. Ibi ego stirpem ingentem vestigio pedis eius haerentem revelli conceptamque saniem
volnere intimo expressi accuratiusque, sine magna iam formidine, siccavi penitus atque detersi cruorem. Illa tunc mea opera et
medella levatus, pede in manibus meis posito, recubuit et quievit, atque ex eo die triennium totum ego et leo in eadem specu
eodemque et victu viximus.
- Latino
- Versioni di Marco Porcio Catone
- Gellio
