Parce, pater: timidum non
me periuria terrent,
non dicta in sanctos impia verba deos.
Quod si fatales iam nunc explevimus annos,
fac lapis
inscriptis stet super ossa notis:
hic iacet immiti consumptus morte Tibullus,
Messallam terra dum sequiturque
mari.
Sed me, quod facilis tenero sum semper Amori,
ipsa Venus campos ducet in Elysios.
Hic choreae cantusque vigent,
passimque vagantes
dulce sonant tenui gutture carmen aves;
fert casiam non culta seges, totosque per agros
floret
odoratis terra benigna rosis;
ac iuventum series teneris immixta puellis
ludit, et adsidue proelia miscet Amor.
Illic
est, cuicumque rapax Mors venit amanti,
et gerit insigni myrtea serta coma.
At scelerata iacet sedes in nocte
profunda
abdita, quam circum flumina nigra sonant.
[…]
Illic sit quicumque meos violavit amores,
optavit lentas
et mihi militias.
At tu caasta precor maneas, sanctique pudoris
adsideat custos sedula semper anus.
- Latino
- Corpus Tibullianum di Albio Tibullo
- Tibullo
