Ad haec Q. Marcius respondit, si quid ab senatu petere
vellent, ab armis discedant, Romam supplices proficiscantur: ea mansuetudine atque misericordia senatum populi Romani semper
fuisse, ut nemo umquam ab eo frustra auxilium petiuerit. At Catilina ex itinere plerisque consularibus, praeterea optimo cuique
litteras mittit: se falsis criminibus circumventum, quoniam factioni inimicorum resistere nequiuerit, fortunae cedere,
Massiliam in exilium proficisci, non quo sibi tanti sceleris conscius esset, sed uti res publica quieta foret neve ex sua
contentione seditio oreretur. Ab his longe diversas litteras Q. Catulus in senatu recitauit, quas sibi nomine Catilinae
redditas dicebat. Earum exemplum infra scriptum est.
- Latino
- Bellum Catilinarium
- Sallustio
