Paragrafo 21
Cum resisteret Servilius consul reliquique
magistratus et minus opinione sua efficeret ad hominum excitanda studia sublata priore lege duas promulgavit: unam qua mercedes
habitationum annuas conductoribus donavit aliam tabularum novarum impetuque multitudinis in C. Trebonium facto et nonnullis
vulneratis eum de tribunali deturbavit. De quibus rebus Servilius consul ad senatum rettulit senatusque Caelium ab re publica
removendum censuit. Hoc decreto eum consul senatu prohibuit et contionari conantem de rostris deduxit. Ille ignominia et dolore
permotus palam se proficisci ad Caesarem simulavit; clam nuntiis ad Milonem missis qui Clodio interfecto eo nomine erat
damnatus atque eo in Italiam evocato quod magnis muneribus datis gladiatoriae familiae reliquias habebat sibi coniiunxit atque
eum in Thurinum ad sollicitandos pastores praemisit. Ipse cum Casilinum venisset unoque tempore signa eius militaria atque arma
Capuae essent comprensa et familia Neapoli visa quae proditionem oppidi appararet patefactis consiliis exclusus Capua et
periculum veritus quod conventus arma ceperat atque eum hostis loco habendum existimabat consilio destitit atque eo itinere
sese avertit.
Paragrafo 22
Interim Milo dimissis circum municipia litteris se ea quae
faceret iussu atque imperio facere Pompei quae mandata ad se per Vibullium delata essent quos ex acre alieno laborare
arbitrabatur sollicitabat. Apud quos cum proficere nihil posset quibusdam solutis ergastulis Cosam in agro Thurino oppugnare
coepit. Eo cum a Q. Pedio praetore cum legione . . . lapide ictus ex muro periit. Et Caelius profectus ut dictitabat ad
Caesarem pervenit Thurios. Ubi cum quosdam eius municipii sollicitaret equitibusque Caesaris Gallis atque Hispanis qui eo
praesidii causa missi erant pecuniam polliceretur ab his est interfectus. Ita magnarum initia rerum quae occupatione
magistratuum et temporum sollicitam Italiam habebant celerem et facilem exitum
habuerunt.
Paragrafo 23
Libo profectus ab Orico cum classe cui praeerat navium L
Brundisium venit insulamque quae contra portum Brundisinum est occupavit quod praestare arbitrabatur unum locum qua necessarius
nostris erat egressus quam omnia litora ac portus custodia clausos teneri. Hic repentino adventu naves onerarias quasdam nactus
incendit et unam frumento onustam abduxit magnumque nostris terrorem iniecit et noctu militibus ac sagittariis in terram eitis
praesidium equitum deiecit et adeo loci opportunitate profecit uti ad Pompeium litteras mitteret naves reliquas si vellet
subduci et refici iuberet: sua classe auxilia sese Caesaris prohibiturum.
Paragrafo
24
Erat eo tempore Antonius Brundisii; is virtute militum confisus scaphas navium magnarum circiter LX cratibus
pluteisque contexit eoque milites delectos imposuit atque eas in litore pluribus locis separatim disposuit navesque triremes
duas quas Brundisii faciendas curaverat per causam exercendorum remigum ad fauces portus prodire iussit. Has cum audacius
progressas Libo vidisset sperans intercipi posse quadriremes V ad eas misit. Quae cum navibus nostris appropinquassent nostri
veterani in portum refugiebant: illi studio incitati incautius sequebantur. Iam ex omnibus partibus subito Antonianae scaphae
signo dato se in hostes incitaverunt primoque impeto unam ex his quadriremibus cum remigibus defensoribusque suis ceperunt
reliquas turpiter refugere coegerunt. Ad hoc detrimentum accessit ut equitibus per oram maritimam ab Antonio dispositis aquari
prohiberentur. Qua necessitate et ignominia permotus Libo discessit a Brundisio obsessionemque nostrorum
omisit.
Paragrafo 25
Multi iam menses erant et hiems praecipitaverat neque Brundisio
naves legionesque ad Caesarem veniebant. Ac nonnullae eius rei praetermissae occasiones Caesari videbantur quod certi saepe
flaverant venti quibus necessario committendum existimabat. Quantoque eius amplius processerat temporis tanto erant alacriores
ad custodias qui classibus praeerant maioremque fiduciam prohibendi habebant et crebris Pompei litteris castigabantur quoniam
primo venientem Caesarem non prohibuissent ut reliquos eius exercitus impedirent duriusque cotidie tempus ad transportandum
lenioribus ventis exspectabant. Quibus rebus permotus Caesar Brundisium ad suos severius scripsit nacti idoneum ventum ne
occasionem navigandi dimitterent sive ad litora Apolloniatium [sive ad Labeatium] cursum dirigere atque eo naves eicere
possent. Haec a custodiis classium loca maxime vacabant quod se longius a portibus committere non
audebant.
- Latino
- De Bello Civili
- Cesare
