Paragrafo 6
Caesar ut Brundisium venit contionatus apud milites quoniam
prope ad finem laborum ac periculorum esset perventum aequo animo mancipia atque impedimenta in Italia relinquerent ipsi
expediti naves conscenderent quo maior numerus militum posset imponi omniaque ex victoria et ex sua liberalitate sperarent
conclamantibus omnibus imperaret quod vellet quodcumque imperavisset se aequo animo esse facturos II. Non. Ian. naves solvit.
Impositae ut supra demonstratum est legiones VII. Postridie terram attigit. Inter Cerauniorum saxa et alia loca periculosa
quietam nactus stationem et portus omnes timens quos teneri ab adversariis arbitrabatur ad eum locum qui appellabatur Palaeste
omnibus navibus ad unam incolumibus milites exposuit.
Paragrafo 7
Erat Orici Lucretius
Vespillo et Minucius Rufus cum Asiaticis navibus XVIII quibus iussu D. Laelii praeerant M. Bibulus cum navibus ex Corcyrae. Sed
neque illi sibi confisi ex portu prodire sunt ausi cum Caesar omnino XII naves longas praesidio duxisset in quibus erant
constratae IIII neque Bibulus impeditis navibus dispersisque remigibus satis mature occurrit quod prius ad continentem visus
est Caesar quam de eius adventu fama omnino in eas regiones perferretur.
Paragrafo
8
Eitis militibus naves eadem nocte Brundisium a Caesare remittuntur ut reliquae legiones equitatusque transportari
possent. Huic officio praepositus erat Fufius Calenus legatus qui celeritatem in transportandis legionibus adhiberet. Sed
serius a terra provectae naves neque usae nocturna aura in redeundo offenderunt. Bibulus enim Corcyrae certior factus de
adventu Caesaris sperans alicui se parti onustarum navium occurrere posse inanibus occurrit et nactus circiter XXX in eas
indiligentiae suae ac doloris iracundiam erupit omnesque incendit eodemque igne nautas dominosque navium interfecit magnitudine
poenae reliquos terreri sperans. Hoc confecto negotio a Sasonis ad Curici portum stationes litoraque omnia longe lateque
classibus occupavit custodiisque diligentius dispositis ipse gravissima hieme in navibus excubans neque ullum laborem aut munus
despiciens neque subsidium exspectans si in Caesaris complexum venire posset.
Paragrafo
9
Discessu Liburnarum ex Illyrico M. Octavius cum eis quas habebat navibus Salonas pervenit. Ibi concitatis Dalmatis
reliquisque barbaris Issam a Caesaris amicitia avertit; conventum Salonis cum neque pollicitationibus neque denuntiatione
periculi permovere posset oppidum oppugnare instituit. Est autem oppidum et loci natura et colle munitum. Sed celeriter cives
Romani ligneis effectis turribus his sese munierunt et cum essent infirmi ad resistendum propter paucitatem hominum crebris
confecti vulneribus ad extremum auxilium descenderunt servosque omnes puberes liberaverunt et praesectis omnium mulierum
crinibus tormenta effecerunt. Quorum cognita sententia Octavius quinis castris oppidum circumdedit atque uno tempore obsidione
et oppugnationibus eos premere coepit. Illi omnia perpeti parati maxime a re frumentaria laborabant. Cui rei missis ad Caesarem
legatis auxilium ab eo petebant; reliqua ut poterant incommoda per se sustinebant. Et longo interposito spatio cum diuturnitas
oppugnationis neglegentiores Octavianos effecisset nacti occasionem meridiani temporis discessu eorum pueris mulieribusque in
muro dispositis ne quid cotidianae consuetudinis desideraretur ipsi manu facta cum eis quos nuper liberaverant in proxima
Octavii castra irruperunt. His expugnatis eodem impetu altera sunt adorti inde tertia et quarta et deinceps reliqua omnibusque
eos castris expulerunt et magno numero interfecto reliquos atque ipsum Octavium in naves confugere coegerunt. Hic fuit
oppugnationis exitus. Iamque hiems appropinquabat et tantis detrimentis acceptis Octavius desperata oppugnatione oppidi
Dyrrachium sese ad Pompeium recepit.
Paragrafo 10
Demonstravimus L. Vibullium Rufum
Pompei praefectum bis in potestatem pervenisse Caesaris atque ab eo esse dimissum semel ad Corfinium iterum in Hispania. Hunc
pro suis beneficiis Caesar idoneum iudicaverat quem cum mandatis ad Cn. Pompeium mitteret eundemque apud Cn. Pompeium
auctoritatem habere intellegebat Erat autem haec summa mandatorum: debere utrumque pertinaciae finem facere et ab armis
discedere neque amplius fortunam periclitari. Satis esse magna utrimque incommoda accepta quae pro disciplina et praeceptis
habere possent ut reliquos casus timerent: illum Italia expulsum amissa Sicilia et Sardinia duabusque Hispaniis et cohortibus
in Italia atque Hispania civium Romanorum centum atque XXX; se morte Curionis et detrimento Africani exercitus tanto militumque
deditione ad Curictam. Proinde sibi ac rei publicae parcerent cum quantum in bello fortuna posset iam ipsi incommodis suis
satis essent documento. Hoc unum esse tempus de pace agendi dum sibi uterque confideret et pares ambo viderentur; si vero
alteri paulum modo tribuisset fortuna non esse usurum condicionibus pacis eum qui superior videretur neque fore aequa parte
contentum qui se omnia habiturum confideret. Condiciones pacis quoniam antea convenire non potuissent Romae ab senatu et a
populo peti debere. Interea et rei publicae et ipsis placere oportere si uterque in contione statim iuravisset se triduo
proximo exercitum dimissurum. Depositis armis auxiliisque quibus nunc confiderent necessario populi senatusque iudicio fore
utrumque contentum. Haec quo facilius Pompeio probari possent omnes suas terrestres ubique copias dimissurum
.
- Latino
- De Bello Civili
- Cesare
